ΝΕΑ ΧΟΡΩΔΙΑ ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

O ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ ήταν το πρώτο έργο του Μπρεχτ που ανέβηκε σε ελληνική σκηνή, από το Θέατρο Τέχνης (1957), σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη και σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν. Τη μουσική έχει γράψει ο Μάνος Χατζηδάκις. Στην παράσταση περιλαμβάνονταν τα παρακάτω τραγούδια, την χορωδιακή επεξεργασία των οποίων ανέλαβε αργότερα ο Γιώργος Κουρουπός: 1. Τέσσερις στρατηγοί 2. Ανάγκη να σε πάρω εγώ 3.Μια φορά κι έναν καιρό 4.Εμβατήριο για λεηλασίες 5. Την ώρα που ο λεβέντης 6. Ο κόσμος όλος έγινε άνω-κάτω Ακολουθεί περιληπτικά η απόδοση της υπόθεσης: Η Γκρούσα, υπηρέτρια στο αρχοντικό του πρίγκιπα Καζμπέκι αναγκάζεται να σώσει το μικρό διάδοχο του θρόνου, που τον παρατάει η μητέρα του στη βιασύνη της να φύγει, για να γλιτώσει από τους επαναστάτες που σκότωσαν τον άντρα της. Καταφεύγει στα βουνά για να σώσει τη ζωή του μικρού πρίγκιπα. Στην αρχή της είναι βάρος, αλλά σιγά σιγά μαθαίνει να τον αγαπάει σαν πραγματική μητέρα του. Ο κύκλος με την κιμωλία είναι παράλληλα η ιστορία του Αζντάκ

αναδημοσίευση άρθρου του Νικ. Μπογιατζή από το www.classicalmusic.gr "Κάθε τραγουδιστής οφείλει να είναι και ηθοποιός" - πρόκειται για φράση που ακούγεται από τα χείλη των περισσότερων καθηγητών κλασικού τραγουδιού. Ωστόσο, στο μυαλό των περισσότερων μαθητών η διαπίστωση αυτή σταματά στην όπερα και τη σκηνική της δράση. Σπανίως καταλαβαίνουν ότι η υποκριτική είναι ίσως περισσότερο χρήσιμη εκτός όπερας! Στο ορατόριο ή το lied, ακόμα και στην άρια μιας θρησκευτικής λειτουργίας, όπου ο σκηνοθέτης απουσιάζει και ο μαέστρος επιφορτισμένος με την ευθύνη της ορχήστρας αρκείται σε γενικόλογες κατευθύνσεις, ο τραγουδιστής καλείται μόνος να φέρει εις πέρας το υποκριτικό μέρος της ερμηνείας του. Οφείλει δε να είναι ακόμα πιο σαφής ερμηνευτικά, αφού η σκηνική δράση απουσιάζει παντελώς και οι κινήσεις του εκ των πραγμάτων περιορίζονται σε ορισμένες "πινελιές" του προσώπου, του κορμού και των χεριών του στην προσφορότερη των περιπτώσεων. Φυσικά, τέτοιες μικρές κινήσεις δεν μπορού